Biz ebeveynlerin hiç mi suçu yok?
Kendimizi sorgulamak lazım. İğneyi çocuklara, gençlere batırırken çuvaldızı kendimize batırmamız gerek. 
Bu gençlik nereye gidiyor, diye. Gerçekten biz anne babaların hiç mi suçu yok. Evet, üstümüze düşeni yapıyor muyuz? Sorsanız bana ben yapıyorum diyeceğim. sorsanız ona ben yapıyorum diyecek. Lakin kimse benim ayranım ekşi demiyor ve demeyecek. Maalesef biz gençlere iyilik yapayım derken elimizde olmayarak onlara kötülük yapıyoruz.. Hatta biraz değil fazlasıyla abartıyoruz.Neden diye soracak olursanız. Ben çok çektim çocuğum zorluk çekmesin. Ben yokluk gördüm çocuğum yokluk görmesin. Ben giymedim çocuğum giyinsin.. Ben gezmedim çocuğum gezsin. Ben yemedim çocuğum yesin. Beni özgür bırakmadılar, çocuğum özgür olsun. Olsun olsun ama sınırları olsun o özgürlüklerin. Maalesef gençlik ne zor şartlarda kazanıldığını bilmedikleri  için israf had safhada. Paranın nasıl kazanıldığını bilse "alın teri"nin ne kadar tatlı olduğunu anlardı belki. Eşyanın kıymeti hiç yok. İnsanlara, insanlığa değer beş kuruşa düşmüş. Evet suç bizim her istediğini verirsek istemelerin sınırı olmayacak. Hayır dediğimizde kesin  bir şekilde hayır olduğunu bilsinler. Bugün yok o şeyin ne zorluklarla kazanıldığını, onun için yok olduğunu kavrasınlar. Biz ebeveynler hep kendimizden ödün veriyoruz. Gidip ondan bundan alıp onlara çocuklara yokluğu hissettirmiyoruz, tattırmıyoruz onun için suçluyuz. Yeri geldiği zaman isteklerinin de bir sınırı olsun. Yeri geldiği zaman istediği şeyin bu zamanda çok zor şartlar altında elde edildiğini bilsin öğrensin. O vakit eşyanın değerini de cebinin değerini de bilir. Atalarımız boşuna demiyor "Ağaç yaşken eğilir". Günümüz çocuklarına 12-13 yaşındaki çocuğa sen kalk cebine bin TL koy, koy koymasına ama sınırlı olsun. Gün içinde harcayabileceği en yüksek limiti düşünerek koy. Kötülüğün ve kötülerin etrafımızda kol gezdiği bir çağdayız. Cebindeki parayı bile koyarken iki kere düşünerekten koyun. Çünkü uyuşturucu çetelerinin kol gezdiği, kötülerin uyumadığı, düşmanların pusuda beklediği bir çağdayız. Çocuklarınız evde sevgiye, ilgiye doysun. Sevgiyi ilgiyi sokaklarda aramasın. Yoksa maazallah çocuklarınızı gün gelir sokaklarda toplarsınız. Her devirde zordu fakat bu devirde çocuk büyütmek sahip olmak daha çok zor. Onun için çocukların hayat çizgisin de bir sınırı olsun. Kendinizle kıyaslamayın. Sizin zamanınızla şu anki zaman çok farklı, onun için çocuklarınıza sahip çıkın. Eskiden kötülüğü sokaklarda, dışarıda arardık. Düşmanın da belliydi dostunda fakat şu anki zamanda öyle değil maalesef. Kimin dost olduğunu kimin düşman olduğu belli değil. Kötü bir zamandan geçiyoruz. Onun için çocuklarımıza sahip çıkalım. Kötülere, kötülüğe bulaştığında sizden ricam sadece onları suçlamayın. İğneyi onlara batırırken çuvaldızı kendinize batırın. Ben nerede hata yaptım deyin. Deneyim güzeldir yaşayarak deneyim kazanmak daha anlamlıdır. ama değerler derken de her şeyin para olmadığını aile bağlarının önemini, arkadaşların arkadaşlıkların dostların önemini, sevgiyi, saygıyı anlatın. Sonra boşu boşuna demeyin bu gençlik nereye gidiyor?